Turkije II

Hallo allemaal.

We dachten nog een stukje te schrijven op onze laatste avond in Turkije.

We waren laatst gebleven in Kas, in het zuiden van het land. Hier hebben we de laatste 10 hete dagen gehad van de trip. We zijn er nog gaan duiken en de jongens konden mee op de boot om te snorkelen. Ze vonden het geweldig want ze hadden ondertussen zeker 10 schildpadden gezien. Maar vooral vonden ze het fijn om aan de voorkant van die boot in het water te springen en er vanachter terug langs het laddertje in te klimmen.

Om de beestjes van dichterbij te kunnen bekijken zijn we naar een opvangcentrum voor gekwetste zeeschildpadden gaan kijken. Er worden er toch wat geraakt door schroeven van boten.

Onderweg naar Pamukkale zagen we verschillende katoenplantages en ook dat was weer iets nieuws voor Tuur en Flor. We hadden geluk dat de vruchten juist rijp waren, net wattenpropjes aan een takje.

 Onderweg nog gestopt voor een Turkse appelthee en Gözleme, een pannenkoek gevuld met kaas en spinazie.

Pamukkale zelf is een (zeer toeristisch) dorp met terrassen van afzettingen van thermaal water. De Griekse stad Hierapolis was hier vroeger gevestigd en tussen de ruïnes  konden we onze fantasie zijn gang laten gaan.

Turkije is bezaaid met ruïnes en Efeze konden we toch niet overslaan. Onze uitvalsbasis voor deze oude Grieks-Romeinse stad was Kusadasi. Naast de vele cruise-toeristen zitten hier ook heel wat Syrische vluchtelingen. Onderweg zien we regelmatig een kamp en in de steden worden we soms aangesproken. Enkele dagen geleden nog zagen we een hele familie die aan de winkel stond met een papier in het Engels of iemand hen kon helpen. Die zoeken een overzet met een boot naar een of ander Grieks eiland. De kleine van 6 had enkel zijn onderbroekje aan. We hebben hen een hele zak eten gekocht en zijn terug naar de camping gegaan om kleren te halen van onze Flor. Mieke en ik kregen tranen in de ogen. Een goede daad verricht, die mensen waren erg dankbaar, maar morgen zitten ze met hetzelfde probleem (behalve dan de broek). "You can't help them all!", zei iemand. Dat is zo waar en dat is net hetgeen ons zo hard raakt.

En dan even twijfelen: rijden we naar Istanbul of slaan we dit over? We hadden niet veel zin om in die drukke mega-grote stad te rijden, anderzijds zijn we er nu wel dicht bij. In Bandirma vonden we een ferry die ons tot in het centrum van Istanbul bracht en 100m van een camperplaats. Ideaal dus!

De blauwe moskee, de Aya Sofia, het paleis van de sultans, de Grand Bazaar,… Het was de moeite. Het is een aangename stad, er hangt een leuke, vriendelijke sfeer en er is kebap en zoetigheid in overvloed.

Het is hier ondertussen vroeg donker en koud ’s avonds. Geen weer om buiten op een stoeltje nog wat te blijven zitten. Dat is spijtig, want wij zitten graag op een stoeltje.

Meer nieuws uit Griekenland volgende keer.

Lieve groetjes van ons allen.

  Güle Güle!