Laatste etappe

Hey hey,

Omwille van de vluchtelingen in het zuiden van het land en ook omdat we onze strandvakantie nu wel gehad hebben, besloten we om het land gewoon door te steken naar het westen.  Hierdoor laten we de Acropolis en het Parthenon voor een volgende keer.  Die stenen zullen nog wel even blijven liggen zeker?

Onderweg zijn we Meteora gepasseerd. Ooit stonden hier 24 kloosters op het topje van zo'n rots. Nu zijn er nog 6 over en actief. Hoe kom je er bij om op zo'n steile piek en gebouw te gaan zetten?

 (voor de critici: de ene dag was het bewolkt, 's anderendaags stralend weer)

Om 18u gaat de zon onder en wordt het hier wel heel koud. Zo koud dat onze adem aan de binnenkant tegen het tentzeil vroor.  Dan is er ook geen pretje meer aan kamperen. We moeten er wel bij zeggen dat we twee fantastische kinderen hebben die daar geen seconde over zeuren. Ze zijn al heel wat gewoon, die kerels!

We kwamen ook nog langs de Vikos kloof, die met zijn 900m diepte het Guiness Book of Records haalde.  We hielden onze adem in toen we over die duizelingwekkende richel stapten. 

Via kleine bergweggetjes zijn we dan naar Albanië gereden.

Albanië, een vreemd land.  Vol rommel, onafgewerkte gebouwen, volgeladen ezels en Mercedessen. Niet echt aantrekkelijk, hoewel het landschap best mooi is.

We hebben al veel herders gezien op onze trip, met paarden, met koeien, met geiten, met schapen, met vrouwen,... maar in Albanië hebben ze herders met kalkoenen!! Dat was weer even wennen.

Ondertussen hebben we ook slecht nieuws gekregen. Het gaat niet goed met de moeder van Mieke. Hierdoor veranderen de reisplannen en zullen we niet meer naar Spanje en Portugal gaan.
Gisteren hebben we Montenegro doorkruist en momenteel zitten we in Kroatië op weg naar huis.
We hebben een fijne reis gehad, zijn heel dankbaar dat we dit met ons gezinnetje hebben kunnen beleven. Het is niet altijd gemakkelijk geweest om 32000 km en exact 6 maanden zo kort op elkaar te leven maar daar hebben we ook veel van mekaar uit geleerd. 

We hebben fantastische dingen gezien en meegemaakt en hopen dat er bij Tuur en Flor heel wat herinneringen blijven hangen. Ze willen het in ieder geval nog eens doen! Het reizigersvirus is doorgegeven. Mission accomplished!

Nu we dichter bij huis komen beginnen ze meer en meer dingen op te noemen waar ze naar uitkijken: soep van oma, de vriendjes, springen op de trampoline, vleesbrood van opa, frietjes met stoofvlees van de andere oma en opa, de chiro, kip-curry van de Kurt,...

Bedankt aan alle volgers, dan moeten we niet meer met fotoboeken afkomen ;-) en zeker ook voor alle fijne reacties en mailtjes die we kregen onderweg.

We willen jullie de mooie foto's van Montenegro niet ontzeggen, de baai van Kotor is prachtig!

(We hebben al beslist dat we hier terug naartoe komen.)

Op naar huis! Rijden, rijden en af en toe benen strekken en picknicken! Tot in België!!