Georgië II

Hallo daar weer!
Terwijl de zomer in België jullie de rug toegekeerd heeft, zijn wij vanuit de Kaukasus naar de lager gelegen warmere streken getrokken. Georgië is zo divers, gevarieerd, verschillend en afwisselend.
In Borjomi National Park zijn we uiteraard weer wat gaan wandelen en en een plons gaan wagen in de warmwaterbaden. Voor ons jongens nog eens leuk dat ze in een zwembad konden spelen, tot ergernis van sommige andere badgasten die hun haar liever kurkdroog hielden.

Na een bezoek aan de hoofdstad Tbilisi reden we naar het zuiden tot bij de grens met Azerbeidzjan, waar zich een klooster uit de 6de eeuw in de rotsen bevindt (David Gareja). Onderweg werd alles weer droog, dor, rotswoestijnachtig en snikheet.   Vanuit het nog steeds bewoonde gedeelte klommen we over rotsen om de grotten met kerkjes en fresco's te kunnen zien. Tot nu toe is dit nog mooi bewaard gebleven maar jammer dat het niet "beschermd" wordt. Iedereen kan hier zomaar binnen en buiten klauteren waar hij wil. Op de lagere niveaus zie je duidelijk dat er al hele stukken fresco's weggehaald zijn.

Nu we het over kloosters hebben: Georgië is bezaaid met kerken en kloosters en de mensen vinden dat ook allemaal fantastisch. Ze zijn hier allemaal diep gelovig precies. Vrouwen moeten een sluier om en een lange rok dragen, mannen een lange broek. (in de kerk he)

Tuur en Flor hebben het wel een beetje gehad met de kerkbezoeken, ze missen een plezante geschiedenisleraar die dat allemaal goed kan uitleggen.

Georgië is het land van de honing en de wijn. 

Om op de vraag van Tuur te antwoorden: "Hoe maak je wijn?", zijn we naar de wijnstreek rond Telavi gereden. We kwamen in de juiste periode aan om een familie mee te helpen met de pluk van de druiven. Dat was heel plezant. Nadien zijn we naar een wijnhuis gaan zien wat ze met die vrachtwagens druiven doen. Hier steken ze hun druiven voor een half jaar in grote kleipotten in de grond om te laten fermenteren enzo...  En dan proeven natuurlijk!!

Nog iets typisch van hier is het brood. In elk dorp zijn er wel een paar bakkers die in een kleioven op traditionele manier brood bakken, waarbij ze bijna volledig in de oven verdwijnen om het deeg tegen de wand te kleven. Het ene brood is al zouter dan het andere maar dat zal afhangen van het bakkerszweet. ;-) 

Ons eten vinden we hier op de dagelijkse markten en in van die kleine winkeltjes vlak naast mekaar waar ze overal hetzelfde verkopen, vooral snoep en zoetigheid. Ze zijn nog niet kapot gemaakt door de grote ketens zoals dat bij ons het geval is. Een echte supermarkt vind je hier alleen in de hoofdstad.  

En voor alles een plastieken zakske!!!

Een andere highlight van Georgië is Vardzia, een grote stad uitgehouwen in de rotsen dat momenteel nog als klooster dient met 4 monniken. De weg ernaartoe was al heel mooi. 

Dan was het tijd om een paar dagen aan het strand te liggen aan de Zwarte Zee. Batumi is een heel ander soort Georgië dan we tot nu toe gezien hebben. Modern, overtoeristisch (en dan zitten we al in het laagseizoen) maar het deed toch deugd om in de warme zee te gaan afkoelen aangezien het hier ook weer bijna 30 graden is met een subtropisch klimaat en vegetatie. We hebben een rustig wildkampeerplekje gevonden aan het strand waar alleen locals komen. Op een middag werden we zelfs uitgenodigd om mee te bbq-en. De mensen zijn hier enorm gastvrij. Gezellige bende!

Pompstation in een bergdorp. Je kan op het verkeersbord ook zien dat ze een eigen alfabet hebben hier in Georgië.

We hebben hier ook nog een namiddag gewandeld in het subtropisch woud naar een mooie waterval en meertje om te zwemmen.

Voila! Up to date! En wij verder naar Turkije.