Altai-gebergte

Enkele dagen geleden hebben we vanuit Novosibirsk de afslag genomen richting Mongolië. Het was nog wel een 900km maar de laatste 450km, the Chuysky-trakt, veranderde het landschap gigantisch. Van de eentonige wetlands (na 3000km heb je het wel gehad) werd het uitzicht heuvelachtig met prachtige rivieren die we volgden tot we in het feitelijke Altai-gebergte waren. De weg (verbazingwekkend goed) slingerde door de bergen langs dorpjes waar de mensen er al veel Aziatischer uitzien en achter elke bocht wilden we stoppen om foto’s te nemen. Dit is blijkbaar één van de mooiste wegen ter wereld…. Dat is niet gelogen! En wij hebben al veel wegen gezien J. Adembenemend! Het verschil met een bergweg in Frankrijk of Oostenrijk is dat hier helemaal niet zo veel toeristen rondrijden, en al helemaal geen Europeanen. Wie rijdt er nu naar Mongolië?  

Eenmaal boven werd de vegetatie droger en veranderde het landschap in eindeloze steppe over de glooiende bergen. In de niet zo verre verte liggen de met sneeuw bedekte bergen die de grens met Kazachstan, China en Mongolië vormen. Prachtig!

Ook weer enkele nieuwe diertjes gezien nl grondeekhoorns, deze kleine diertjes zitten hier echt overal in de gras. Ze kunnen vrij snel lopen maar deze was precies niet zo bang. Zoveel eten voor massa’s roofvogels. Naast de weg zagen we een arend die waarschijnlijk zo’n diertje had gevangen.

We stopten regelmatig om te picknicken, de jongens maakten een dam in het water, afwisselend met een plonsje. Overal kan je vrij kamperen. Wij dachten op deze weg 1 keer te slapen maar we hebben het toch maar in 4 dagen gedaan. Zo hard de moeite!

Iedereen zijn taakje...

Zalig om zo wakker te worden...

Het is toch ook raar om te bedenken dat het hier in de winter tot -20°C is en die mensen in hun houten huisjes zitten en nu is dat hier 35°C. Wat een verschil.

Gisteren hebben we de grens naar Mongolië overgestoken. Dat was ook een hele ervaring! Eergisteren eerst 4u aanschuiven om dan net voor onze neus de poort te zien dichtgaan om 16u30. Echt waar, die stopten ineens met werken ook al stonden er nog een aantal wagens aan de grens. Aangezien de rij snel langer werd, besloten we hier maar een nachtje te kamperen met heel die bende. Alle, sommigen parkeerden hun auto daar en liepen te voet terug naar het dopje om in een hotel te gaan slapen om zo de dag nadien niet te moeten aanschuiven. Weinig geslapen, om 3u30 is het al terug licht. 

’s Morgens om 8u waren wij als eerste aan de beurt en dan duurde het nog 4u eer heel de papierwinkel was afgehandeld en we 3 keer de auto volledig moesten leeghalen. Maar wat hadden wij geluk, we zagen andere reizigers die hier 2 nachten hebben geslapen.

De eerste indrukken zijn fantastisch! Droge steppe, rondom bergen, her en der witte stipjes in het landschap ( Yurts), alweer nieuwe dieren ontdekt. 

Nu zitten we in Olgii waar we wat gaan bijslapen in een Yurt. Daar hebben ons jongens al lang naar uitgekeken.

11000km op de teller...Slaapwel!