Mongolië-Rusland

Hallo allemaal,

Het is weer even geleden dat jullie nog iets van ons gehoord hebben.
Na de Gobi-woestijn zijn we in Ulaanbaatar nog wat museums gaan bezoeken en zo hebben we nog wat cultuur opgedaan. Hieronder Genghis Khan op zijn troon met ons jongens erbij. Hij was in de 13de eeuw een groot strijder die het grootste rijk ooit heeft gevestigd. Van China tot Hongarije. Hij wordt in Mongolië bijna verafgod.

Nadat we in de souvenirshop toneeltjes hebben gespeeld zijn we nog via Turtle-Rock naar een groot boeddhistisch klooster geweest waar net dan een groot festival aan de gang was. Super tof om dat eens mee te maken. We zagen er ook een Frans stel met hun zoontje terug die we eerder hadden ontmoet. We hebben onze tenten tussen de andere festivalgangers met hun yurts opgesteld.

Dit was het mooiste klooster dat we hier in Mongolië hebben gezien. Misschien is dat ook omdat hier vanalles te zien was en we 's morgens ook de ceremonie hebben meegemaakt.

Je kon hier ook zelf je schaap gaan kiezen en dat werd dan deskundig geslacht en in stukken versneden.

Met pijn in het hart hebben we afscheid genomen van het land van geiten, schapen, kamelen, yaks, roofvogels, uitgestrektheid, landcruisers, off-roadtracks, yurts, geitekazenstokken,... 

Mongolië is echt zo prachtig met supervriendelijke mensen, zo puur. 

Dit was kei hard de moeite!

Dan weer nachtje door doen aan de grens, 15u aangeschoven. 

Terug in Rusland, richting Baikalmeer. We waren van plan hier een weekje te relaxen en wat te gaan wandelen in een Nationaal  Park maar al vanaf we de grens overstaken werd alles steeds meer omgeven in een dik pak rook. NP was afgesloten wegens bosbranden rond heel het Baikalmeer. We hebben dan een paar nachten gekampeerd aan het meer, ook mochten we onverwacht eens bij een Russische vrouw blijven slapen.

Flor is de enige die kan zeggen dat hij kopje onder is gegaan in het Baikalmeer. Het water was nog behoorlijk koud. Toch een vreemde gedachte dat het hier in de winter -35°C tot -40°C is en dat de trucks over het ijs naar de andere kant rijden en nu was het er 25°C.

De lokale specialiteit: Omul, een gerookte vis. Lekker!!

Langs het Baikalmeer ligt ook de transsiberische spoorlijn die we een hele tijd moeten volgen.

Vanaf nu is het enkele duizenden kilometers vreten om terug naar Chelyabinsk te rijden waar onze aanhangwagen staat. Het landschap is verschrikkelijk eentonig en veel valt er onderweg niet te beleven. We zijn zo even gestopt bij een stuwdam waar een klein hellend vlak (zoals in Ronquières) was om de boten omhoog te halen. Spijtig genoeg hebben we het niet zien werken.

Van het ene Siberische dorp naar het andere, de highway is hier gewoon een strip asfalt, al dan niet met veel putten, waar je 90km/u mag rijden. Het gaat dus traag vooruit. Maar ja, we hebben tijd he.

Onderweg merken we op dat het hier wel al wat herfst aan het worden is. De bladeren van de bomen worden geel en veel mensen verkopen paddenstoelen langs de weg.

Het is ook weer moeilijk om een kampeerplekje te vinden want zoals je hierboven misschien kan zien ligt de weg 2 meter boven het landschap en daar zijn niet vaak wegeltjes in te zien. En als je dan toch stopt ligt het vol met afval. Triestig! Hier is nog werk wat dat betreft.

En nu in 1 rechte lijn naar de remork!