Litouwen

Ondertussen staat er 3800km op de teller en zijn we Litouwen gepasseerd.

Na een dikke week in de bush te kamperen hebben we onszelf getrakteerd op de luxe van een camping in Trakai waar toevallig een feestweekend aan de gang was. Een leuk stadje met een mooi kasteel op een eiland en voor ons de uitvalsbasis voor een bezoek aan Vilnius, de hoofdstad van …

Vilnius zelf was ook een aangename ervaring. Een levendig, overzichtelijk stadje met straatanimatie en mooie barok gebouwen (Unesco World Heritage) waar we rond gekuierd hebben en de lokale specialiteiten geproefd hebben: Cepilinai, aardappel gevuld met vlees, en aardappelpannenkoekjes,…

Na 2dagen Trakai reden we door het groene landschap met zijn betoverende meertjes en houten huisjes naar het westen van het land, Klaipeda. De wegen zijn hier goed, zoals in Polen, de auto’s die hier rondrijden zijn als bij ons. We hebben veel bekijks met ons getuig en zwaaien dan vriendelijk goeiedag maar dat kennen ze hier niet echt. 

Nog steeds geen gezeur vanop de achterbank, dankzij de schitterende luisterverhalen van het Geluidshuis, afgewisseld met een stevige portie punkrock!!!

Bij de aankomst aan de kust was de temperatuur 10 graden gedaald en regende het. Dat is dan balen! Gelukkig was het de dag daarna zonnig en 2 graden warmer en zijn we met de ferry naar The Curonian Spit gegaan. Een lange en maximum 1,5km brede landstrook die vertrekt vanuit het Kaliningrad-district (Russia) en waarvan 50km tot Litouwen behoort. (zie kaart hieronder) Een groot duinengebied dat elk jaar enkele meters verschuift en in de loop der tijd al enkele dorpen heeft bedolven. Onze jongens waren wel teleurgesteld dat ze niet in de duinen mochten spelen en overal op de paadjes moesten blijven in dit Nationale Park. Momenteel is het hier nog rustig maar als in juli hier duizenden Duitsers op vakantie komen is het maar best dat ze die op de paadjes houden, maar dat moet je ze dan proberen uitleggen he. Om niet weer te moeten wandelen (want dat doen we hier wel veel) zijn we op een fiets gesprongen voor 40km.

Nadien zijn we verder richting Letland gereden, nog enkele dagen gekampeerd aan een meertje. Opa’s vishengel bovengehaald tot de laatste haak in de planten is blijven vastzitten, dan maar afwassen en het TOP-spel voor reizigers aan ons mannen aangeleerd: TICHU!

Google dat maar eens J. En ze doen dat goed!

Tot in Letland!