Nog wat Polen...

Het was een stralende dag van 22 graden toen we onder de bekende poort Auschwitz binnen wandelden, samen met honderden andere toeristen.

Toch kregen we regelmatig kippenvel, zelfs  Mieke haar rughaar kwam spontaan omhoog bij het zien van grote bergen schoenen, valiezen, afgeschoren haren,…. Tijdens de rondleiding kostte het niet veel moeite om ons in te beelden hoe het eraan toe moest gegaan zijn tijdens de Holocaust. Huiveringwekkend! We werden er helemaal stil van.

Vervolgens zijn we naar Birkenau gegaan waar voor meer dan 1 miljoen Joden de treinreis eindigde in de gaskamers.  Filmfragmenten kwamen ons voor de geest toen we rondliepen op het perron en tussen de ruïnes van het vernietigingskamp.

Hoewel we onze kinderen bespaarden van de lugubere details begrepen ze toch dat hier verschrikkelijke dingen zijn gebeurd. 

Na deze indrukwekkende dag zijn we gaan wandelen in het Tatra- gebergte in het zuiden van Polen.

Aangezien we meestal in het wild kamperen moeten we tijdens droge dagen stoppen aan een rivier om onze was te doen.

(neenee, niet in de rivier...)

Tuur is de man die altijd hout zoekt voor het kampvuur om ons ’s avonds op te warmen, terwijl Flor zich bezig houdt met het zoeken van diertjes. Tof om te zien hoe die mannen uren kunnen bezig zijn in de natuur.

Het is echter niet altijd rozengeur, we hebben hier jammer genoeg al wat koude dagen gehad (soms 12 graden en dat is niet ideaal om te kamperen), veel wind en regen gezien. Dan is het een hele kunst om met vieren vriendelijk te blijven tegen mekaar. De zonnige dagen maken dan weer veel goed.

In het noordoosten van het land ligt het Bialowieza National Park, het enige stukje oerbos in Europa dat zich verder uitstrekt over Belarus. Magnifieke gemengde bossen (climaxvegetatie voor de geïnteresseerden), met gigantische bomen en een onnoemelijk grote diversiteit aan fauna en flora. Dit is ook de enige plaats in Europa waar de Europese bizon of Wisent nog in het wild leeft. Hij is, na uitgestorven te zijn, hier wel terug geïntegreerd maar het is toch speciaal. We zijn aan het zoeken geweest maar behalve een afbeelding op foto’s en verkeersborden hebben we hem niet in het wild gezien, we zijn ze dan maar gaan bekijken in een natuurreservaat.

Van het één Nationaal Park naar het ander, het Biebrza National Park. Prachtige moerassen, een heus vogelparadijs. Overal zitten kikkers en honderden ooievaars die zich daaraan tegoed doen (net zoals Flor). We zijn hier zelfs al eens om 3u45 opgestaan om elanden te gaan spotten maar hebben ze pas in de namiddag rond 16u en na 28km wandelen gevonden J…

Tot zover Polen, dat ons enorm verraste. Prachtige natuur, goede wegen en propere steden. De Polen zijn aanvankelijk wat stuurs maar als je hen iets vraagt, zijn ze wel enorm vriendelijk en behulpzaam. Zo was er die ene nacht toen we een plekje zochten in het donker en niet direct vonden. We reden voorbij een afgelegen boerderij en de boer kwam met zijn fiets eens kijken wat we daar deden. De man ratelde maar door in het Pools en was super vriendelijk. We mochten meekomen en op een stukje wei bij zijn boerderij gaan staan. 

Of zoals die ene avond toen we in een verlaten zandgroeve ons kamp hadden opgesteld. We hadden net gedaan met eten toen er een man met een plastic zak door het gebied wandelde op weg naar huis. We zwaaiden vriendelijk goeiedag waardoor hij nieuwsgierig naar ons kampement kwam kijken. We verstonden elkaar totaal niet maar het bier dat hij bij had brak het ijs. We hebben een hele avond Pictionary gespeeld en gedronken. Mieke heeft mij moeten helpen met het bijhouden van het tempo want de halve liters volgden elkaar snel op. In het donker en met een lege zak is hij dan naar huis gestrompeld. De man was een smid en heeft ‘s anderendaags nog een antidiefstal slot gefikst voor onze remork. Al goed dat we nog een doos Belgische chocolaatjes bij hadden, want hij wou geen geld aannemen.

Groetjes vanuit ons eerste kampeerplekje in Litouwen in den boskee waar we spinaziepatatjes met worstjes boven het vuur hebben gegeten… njammie!