Rusland is een groot land!

Hallo daar.
Vervelende, lange stukken rijden terwijl het landschap amper verandert. Grote moerassige vlaktes en ondoordringbare bossen. Overal staan er mensen langs de weg die hun inkomen moeten halen uit de verkoop van een emmertje bessen, appels, patatten of paddenstoelen. 

In twee dagen tijd zakte het kwik in de thermometer tot een bittere 8 graden Celsius terwijl de temperatuur 's nachts met het vriespunt flirtte.

Met een dubbel gevoel zijn we onze remork gaan halen. De kinderen zijn blij met het speelgoed dat ze moesten missen, de extra ruimte, terug picknicken met tafel en stoelen ipv op de grond of rechtstaand. Anderzijds hebben we schrik dat er opnieuw een wiel afbreekt. Dus voor alle zekerheid wat verstevigingsplaten laten bijlassen maar het zorgeloze reisgevoel blijft nog uit. De Russische wegen en misschien nog meer de chauffeurs geven ons soms hartkloppingen.

Na de Gobi-baard opteert Stijn voor een nieuwe carrière...

Toen we in mei vertrokken hebben we enkele geluksbrengers meegekregen van vrienden. Eentje is een kaartje van Tineke waarop staat 'waarheen je ook gaat, ga met volle overtuiging!'.
Omwille van de remork met haar streken hebben we dus besloten om onze route te wijzigen. De stan-landen zullen jammer genoeg voor een volgende keer zijn. 

 

We rijden nu richting de Zwarte Zee en de zon. We waren van plan onderweg nog wat nationale parken mee te pikken maar telkens we er aankomen valt dat serieus tegen. Werkelijk overal ligt hier afval. Triestig en niet te begrijpen voor zo een "ontwikkeld" land. 

De meeste Russische steden en dorpen zijn ook niet bepaald aantrekkelijk om lang te blijven. Sommige dorpen zijn even wakker geschud bij de aanleg van een gasleiding X jaren geleden en slapen sindsdien verwoed verder.

Op een grijze, koude regenachtige dag wandelen door de Ural.

De Volga.

The kids, mother Mie and mother Russia in Volgograd. Dat is impressionant. Je mag kiezen wie!

Ondertussen zijn we verder opgeschoven naar het zuid-westen, zit de temperatuur  al aangenaam terug boven de twintig graden en zijn de schoolboeken van onder het stof gehaald. Het gemis van de speelkameraadjes begint zwaar door te wegen. Zeker nu bij de start van het nieuwe schooljaar.

We kwamen nog even op adem in de voorgebergte van de Russische Kaukasus te Kislovodsk. Om een hernia en obstipatie door het lange rijden te voorkomen en ook omdat het de moeite is, hebben we hier wat gewandeld in de omgeving van dit kuuroord.

 We zijn ook nog in een terrarium gelokt waar we de beestjes mochten aanraken, vastnemen, en extra uitleg kregen door een plezante Russische dame dankzij Google Translate. Er waren er weer twee in hun nopjes.

Alle, we gaan nog wat kilometers rijden richting Georgië terwijl Tuur en Flor het ene na het andere Harry Potter boek verslinden onderweg, gelukkig wel in het Vlaams.

Morgen onze laatste dag Rusland, het is hier goed geweest. 

 Спасибо