Het was een stralende dag van 22 graden toen we onder de
bekende poort Auschwitz binnen wandelden, samen met honderden andere toeristen.
Toch kregen we regelmatig kippenvel, zelfs Mieke haar rughaar kwam spontaan omhoog bij
het zien van grote bergen schoenen, valiezen, afgeschoren haren,…. Tijdens de
rondleiding kostte het niet veel moeite om ons in te beelden hoe het eraan toe moest gegaan zijn
tijdens de Holocaust. Huiveringwekkend! We werden er helemaal stil van.
Vervolgens zijn we naar Birkenau gegaan waar voor meer dan 1 miljoen Joden de treinreis eindigde in de gaskamers. Filmfragmenten kwamen ons voor de geest toen we rondliepen op het perron en tussen de ruïnes van het vernietigingskamp.
Hoewel we onze kinderen bespaarden van de lugubere details
begrepen ze toch dat hier verschrikkelijke dingen zijn gebeurd.
Na deze
indrukwekkende dag zijn we gaan wandelen in het Tatra- gebergte in het zuiden
van Polen.
Aangezien we meestal in het wild kamperen moeten we tijdens droge dagen stoppen aan een rivier om onze was te doen.
(neenee, niet in de rivier...)
Tuur is de man die altijd hout zoekt voor het kampvuur om ons ’s avonds op te warmen, terwijl Flor zich bezig houdt met het zoeken van diertjes. Tof om te zien hoe die mannen uren kunnen bezig zijn in de natuur.
 |
Het is echter niet altijd rozengeur, we hebben hier jammer
genoeg al wat koude dagen gehad (soms 12 graden en dat is niet ideaal om te
kamperen), veel wind en regen gezien. Dan is het een hele kunst om met vieren vriendelijk
te blijven tegen mekaar. De zonnige dagen maken dan weer veel goed.
In het noordoosten van het land ligt het Bialowieza National
Park, het enige stukje oerbos in Europa dat zich verder uitstrekt over Belarus.
Magnifieke gemengde bossen (climaxvegetatie voor de geïnteresseerden), met gigantische bomen en
een onnoemelijk grote diversiteit aan fauna en flora. Dit is ook de enige
plaats in Europa waar de Europese bizon of Wisent nog in het wild leeft. Hij is,
na uitgestorven te zijn, hier wel terug geïntegreerd maar het is toch speciaal. We zijn aan het zoeken
geweest maar behalve een afbeelding op foto’s en verkeersborden hebben we
hem niet in het wild gezien, we zijn ze dan maar gaan bekijken in een
natuurreservaat.
Tot zover Polen, dat ons enorm verraste. Prachtige natuur, goede
wegen en propere steden. De Polen zijn aanvankelijk wat stuurs maar als je hen
iets vraagt, zijn ze wel enorm vriendelijk en behulpzaam. Zo was er die ene
nacht toen we een plekje zochten in het donker en niet direct vonden. We reden
voorbij een afgelegen boerderij en de boer kwam met zijn fiets eens kijken wat
we daar deden. De man ratelde maar door in het Pools en was super vriendelijk.
We mochten meekomen en op een stukje wei bij zijn boerderij gaan staan.
Of
zoals die ene avond toen we in een verlaten zandgroeve ons kamp hadden
opgesteld. We hadden net gedaan met eten toen er een man met een plastic zak
door het gebied wandelde op weg naar huis. We zwaaiden vriendelijk goeiedag
waardoor hij nieuwsgierig naar ons kampement kwam kijken. We verstonden elkaar
totaal niet maar het bier dat hij bij had brak het ijs. We hebben een hele
avond Pictionary gespeeld en gedronken. Mieke heeft mij moeten helpen met het
bijhouden van het tempo want de halve liters volgden elkaar snel op. In het
donker en met een lege zak is hij dan naar huis gestrompeld. De man was een
smid en heeft ‘s anderendaags nog een antidiefstal slot gefikst voor onze remork. Al goed dat we nog een doos Belgische chocolaatjes bij hadden, want
hij wou geen geld aannemen.
Groetjes vanuit ons eerste kampeerplekje in Litouwen in den boskee waar we spinaziepatatjes met worstjes boven het vuur hebben gegeten… njammie!
